Pochodzący z Sycylijskiego pochodzenia, przeprowadził się do Florencji, aby studiować prawo, a w 1933 r. został profesorem prawa rzymskiego na Uniwersytecie Florenckim. W 1927 roku wstąpił już do świeckiej gałęzi Zakonu Kaznodziejskiego. Łączył proste i pobożne życie w kościele San Marco z imponującą gorliwością w działalności charytatywnej. Dzięki pomocy innych założył w 1933 r. istniejący do dziś „Stół dla ubogich”, towarzyszył publikacji czasopisma dominikańskiego, a w 1943 r. założył grupę studencką, do której przyciągnął wiele osób odgrywających ważną rolę w powojennych Włoszech. Będąc świadkiem kataklizmów wojennych, w 1946 r. rozpoczął karierę polityczną i został wybrany do parlamentu włoskiego jako członek Democratia Christiana. Brał udział w pisaniu nowej włoskiej konstytucji. Oprócz piastowania stanowisk we włoskim rządzie, przez dziesięć lat był burmistrzem Florencji. Wykorzystywał swoją pozycję w zabieganiu o pokój i starał się przełamywać bariery podczas zimnej wojny, organizując spotkania burmistrzów i odwiedzając miasta za Żelazną Kurtyną i wzdłuż Morza Śródziemnego. Brał udział w zerwaniu porozumienia między walczącymi frakcjami w Wietnamie.

Bibliografia: Alessandro Cortesi OP, Marco Pietro Giovannoni i Pietro Domenico Giovannoni La Pira: Vangelo e impegno politico, Florencja 2021. (Dostępne także w języku niemieckim: Giorgio La Pira, Evangelium und politisches Engagement, 'Dominikanische im. 2022)