Albert Lagrange studiował prawo, a następnie w 1878 r. wstąpił do seminarium duchownego. Tam zainteresował się Biblią, co stanowiło uzupełnienie zainteresowania archeologią, które rozwinął w młodości. W 1879 roku wstąpiła do Zakonu Kaznodziejskiego i otrzymała imię Marie-Joseph. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1883 r. kontynuował naukę w Wiedniu, co pozwoliło mu na nabycie dobrej znajomości starożytnego języka hebrajskiego. W 1890 roku przybył do Jerozolimy na prośbę swojego przełożonego, aby założyć szkołę studiów biblijnych. Opracowana przez niego metoda historyczno-krytycznej egzegezy spotkała się z dużą krytyką, co zakończyło się papieskim potępieniem w 1920 r. W tych trudnych latach Lagrange pozostał posłuszny swoim przełożonym, nigdy nie zaniedbując modlitw i osobistego oddania. Dopiero w 1943 roku dostrzeżono zalety tej metody i stała się ona podstawą wszelkich badań egzegetycznych. Po napisaniu komentarzy do czterech Ewangelii i wielu innych publikacji powrócił do Francji ze względów zdrowotnych i zmarł w Saint-Maximin w 1938 roku. Obecnie trwa jego proces beatyfikacyjny.

Bibliografia: Bernard Montagnes, Marie-Joseph Lagrange. Biografia snu. Paryż Cerf 2005; Marie-Joseph Lagrange, Journal Spirituel, Éditions du Cerf, Paryż 2014.