Na to pytanie nie da się odpowiedzieć w jednym czy dwóch zdaniach, ponieważ Zakon Kaznodziejski tworzą bardzo różni ludzie: starzy i młodzi, wyświęceni i niewyświęceni, samotni i żonaci, kobiety i mężczyźni o różnym wykształceniu, a także o różnych zwyczajach religijnych. Kluczowym słowem w zrozumieniu duchowości dominikańskiej jest różnorodność.

Ale od ponad 800 lat łączy nas to, że podążamy śladami św. Dominika. Oznacza to, że jesteśmy chrześcijanami, którzy zobowiązali się do przestrzegania praw i reguł Zakonu Dominikańskiego. Ta obietnica wymaga pewnego rytmu i zaangażowania w życiu. Kierujemy nasze życie ku Bogu i robimy wszystko, co w naszej mocy, aby głosić ewangelię, czyli dobrą nowinę o Jezusie Chrystusie, na różne sposoby. Wspólnie ponosimy odpowiedzialność za to, „aby ratować ludzi”. Taki był również cel, jaki przyświecał św. Dominikowi przy zakładaniu Zakonu Kaznodziejskiego.

Zakon Dominikański, nazywany także Zakonem Kaznodziejskim, działa w wielu krajach. Obecnie zakon liczy około 5200 braci, 2500 sióstr zakonnych, 130 000 osób świeckich i 25 000 sióstr apostolskich.

Dominikanie przybyli do Estonii w 1229 roku. Ich historia tutaj była bardzo burzliwa, z jej wzlotami i upadkami, podobnie jak historia całego naszego kraju.