Juan Macias ma trzydzieści cztery lata, gdy w roku 1619 wyrusza do Ameryki z innym przedsiębiorcą. Po podróży przez Kolumbię i Ekwador dociera do Limy, gdzie podejmuje decyzję wstąpienia do Zakonu Kaznodziejskiego jako brat świecki w klasztorze św. Marii Magdaleny. Przez dwadzieścia dwa lata zarządzał domem furtiana swojego klasztoru. Zainspirowany przez swojego przyjaciela, św. Marcina de Porresa, chęcią niesienia pomocy biednym, wędrował ulicami Limy na osiołku, aby zbierać dla nich chleb.

Cud, który doprowadził do jego kanonizacji, odzwierciedla jego oddanie ubogim. 1949. W 1991 roku, po zakończeniu wojny domowej w Hiszpanii, kraj dotknęła bieda. W Olivenzie, na południowej granicy Portugalii i Hiszpanii, kucharzowi w parafialnej jadłodajni zabrakło jedzenia, które mógłby rozdać ubogim. Zadzwonił do Juana Maciasa, który pochodził z tej samej wioski co on i dzięki jego wstawiennictwu ryż rozmnożył się w sposób niewytłumaczalny.