Juan Macias miał trzydzieści cztery lata, gdy w 1619 roku wyruszył do Ameryki z innym przedsiębiorcą. Po podróży przez Kolumbię i Ekwador dotarł do Limy, gdzie postanowił wstąpić do Zakonu Kaznodziejskiego jako brat świecki w klasztorze św. Marii Magdaleny. Przez dwadzieścia dwa lata pracował jako furtian w klasztorze. Zainspirowany przez swojego przyjaciela, św. Marcina de Porres, zaczął pomagać ubogim, przemierzając ulice Limy na osiołku, aby zbierać dla nich chleb.

Cud, który doprowadził do jego kanonizacji, odzwierciedla jego oddanie ubogim. 1949. W 1991 roku, po zakończeniu wojny domowej w Hiszpanii, kraj dotknęła bieda. W Olivenzie, na południowej granicy Portugalii i Hiszpanii, kucharzowi w parafialnej jadłodajni zabrakło jedzenia, które mógłby rozdać ubogim. Zadzwonił do Juana Maciasa, który pochodził z tej samej wioski co on i dzięki jego wstawiennictwu ryż rozmnożył się w sposób niewytłumaczalny.