W wieku 7 lat Agnès Galand podjęła decyzję o poświęceniu swojego życia Matce Boskiej z Le Puy-en-Velay. Na pamiątkę tej przysięgi wziął łańcuch z warsztatu swego ojca i nosił go przy pasie. Gdy w wieku 21 lat Agnès postanowiła wstąpić do nowo wybudowanego klasztoru dominikanek w Langeac, przestała nosić łańcuch, gdyż zastąpiły go jej śluby zakonne. Jej pobożność i miłosierdzie zrobiły wrażenie na siostrach, które wybrały ją na stanowisko przełożonej, a ona wypełniała to zadanie z wielką łagodnością. W międzyczasie pomagał kobietom przy porodach, a słynął z tej umiejętności.

W 1631 roku otrzymał wizję od Matki Bożej, która poprosiła go o modlitwę za opata pobliskiego klasztoru Pébrac, którego nie znał. Dwa lata później siostrze Agnieszce ukazał się Jean-Jacques Olier, założyciel Zakonu Sulpicjanów. Oboje poszli się spotkać. Agnès zmarła kilka miesięcy później, jednak Siostry z Langeac do dziś modlą się za członków Zgromadzenia Sulpicjuszy.

Po śmierci Agnieszki wierni nadal prosili ją o wstawiennictwo w przypadku trudnej ciąży, trzymając w rękach jej łańcuch. W 1952 roku rodzice, którym lekarz powiedział, że rychłe narodziny dziecka zagrażają życiu matki i dziecka, przybyli do opactwa Langeac, trzymając w rękach jej naszyjnik, aby modlić się o wstawiennictwo Agnieszki. Poród odbył się bez żadnych problemów. Uznano to za cud i utorowało drogę do jego beatyfikacji w 1994 roku.